Regen, storm en onheil op Evia

Gisteren vroeg ik de eigenaar van ons hotel wat wij absoluut moeten zien op Evia.
Hij raadde ons Lichada aan. Voor de kust van Lichada liggen kleine eilandjes, ook wel de Seychellen van Griekenland genoemd. Op de tropischachtig uitziende eilandjes groeit de magnoliaboom, rond de eilandjes komen de zeldzame monniksrobben voor en tussen de eilandjes ligt een scheepswrak. Voor €6 brengt een van de bootjes je naar een van de eilandjes waar je heerlijk tussen en naar de andere eilandjes kan zwemmen.
Dit leek ons een mooie dagbesteding dus wij zetten de wekker vroeg zodat we nog enigzins op tijd aan konden komen. De rit ernaar toe is voor ons 2 uur.
Bij het opstaan merkten we al dat de zon er nog geen zin in had. Maar dat was gister ook zo en toen werd het al gauw een heerlijke dag. Dus zwemspullen etc. ingeladen en op weg naar Lichada.
Het leek eerst wat op te klaren maar hoe dichter we bij Lichada kwamen, hoe natter het wegdek leek.
Kennenlijk had het vanmorgen geregend. Maar nu was het droog dus reden we door. Na een verkeerder navigatie mijnerzijds kwamen we op de plaats van bestemming. De zon was er nog niet, we lieten de zwemkleding achter. Ook zonder bakkinie kunnen wij van deze eilanden genieten. Dochterlief nam haar badlaken mee, op het water was het wat fris. We worden naar een van de eilandjes gebracht en lopen de korte wandeling naar de kantina (klein keetje waar eten en drinken verkocht wordt). We besluiten daar te lunchen, het eiland verder te verkennen en weer terug te gaan met een van de bootjes. Echter, 10 stappen van de kantina verwijderd voelden we de eerste druppels. Voordat we bij de kantina waren regende het echt. De mensen op het strand kwamen allemaal schuilen onder de overkapping van de kantina.
Aangezien de wind en dus ook de regen op de voorkant van de kantina stond nodigde de bardame ons en mensen met kinderen al gauw uit om in de kantina (3 x 3 meter) te komen schuilen. Ze maakt zitplaatsen door een paar trayen Amstelblikjes op elkaar te stapelen en ik ga zitten. Typische Griekse gastvrijheid. Na een tijdje voel ik zo'n 24 rondjes van blikken in mijn derrière gedrukt staan dus ik sta op. Als snel komt dan een telefoontje van het vaste land. Het weer wordt erger, de regen harder en de zee woester. Er komt een boot aan, we moeten van het eiland af. Er zit niets anders op dan de 7 minuten naar de steiger is stromende regen te lopen. De boot komt net aan, maar die is niet ingesteld op regen die van alle kanten vandaan komt en het opspattend water van de woeste zee maakt dat we allemaal zeiknat zijn.
Bij de aanlegsteiger gaat het mis. De zee gaat zo te keer dat we tegen de steiger aanvaren en de laatste plank van de steiger kapotgevaren wordt. De schipper draait de boot weer richting zee om bij een andere steiger, net om het hoekje van deze landtong, veiliger aan wal te kunnen.
Maar zoals het altijd gaat: gedeelde smart is halve smart dus vrolijk komen we bij de auto aan, ondertussen het weer in Nederland vervloekend en onszelf heel zielig vinden.
In de auto doe ik mijn kletsnatte jurk uit, handdoeken moeten ons drogen en warm houden en met de verwarming aan rijden we gauw terug naar Aedipsos. Dochterlief en schoonzoon waren wat opgedroogd en opgewarmd, ik zat nog te rillen. In Aedipsos voor €10 een droge jurk gekocht en daarna knapte ik al gauw op.
We kopen nog wat souvenirs voor het thuisfront en een lekkere lunch.
Als ik bij terugkomst de eigenaar wil vermoorden is hij verbaasd over ons verhaal. "Hier was het de hele dag zonnig en heerlijk weer." Binnen 5 minuten liggen wij dan ook in het zwembad te genieten van de zon en de gewenste nattigheid.
's Avonds gaan we in Angali uit eten.
En als kers op de appelmoes kruist een vosje ons pad als we in de bergen naar huis rijden.
Ach, al met al toch een leuke dag.

Contact

Marieke Smit

025-2219198
06-36487816

© 2012 eigendom van Marieke Smit

Mogelijk gemaakt door Webnode