Back to the future

Ik laat jullie hier een hoofdstuk van #boekSjarlie zien.
Het gaat alleen niet over Sjarlie maar over Gwen.

 

Als ik op internet naar een goede uitleg zoek over de soort tumor lees ik dat kinderen met de ziekte neurofibromatose eerder kans hebben om een hersentumor te krijgen dan kinderen zonder deze ziekte.
Ik graaf in mijn geheugen en probeer te herinneren of Sjarlie daar op  is getest.
Ik kan het me niet voor de geest halen.
Ik lees de website met informatie over neurofibromatose  verder door. En niet alleen deze, ook andere websites pluis ik uit.  Als ik de symptomen lees herken ik daar mijn kind in. Nee, niet Sjarlie maar Gwen.
 

Als ik met Gwen bij de huisarts ben omdat ze al een week erge rugpijn heeft kan ik het niet laten om het te benoemen. Gwen schrikt zich rot en is even boos maar onze huisarts neemt me serieus en geeft een doorverwijzing voor de neuroloog.
In precies 2 weken kunnen we terecht bij de neuroloog.
We hebben een afspraak met mijn neuroloog, ik herinner me haar als een lieve maar directe vrouw.
Als we binnen komen worden we hartelijk begroet. Ik doe mijn verhaal. Ik voel me gehoord en serieus genomen. Gwen wordt neurologisch getest. Alles is goed. De neuroloog vertelt ons dat ze een belangrijk symptoom mist, de bobbeltjes onder haar huid.
En neurologisch lijkt ze oke. Toch wil de neuroloog nog een mri. Ze wil alles uitsluiten. Stiekem is dit wat ik al 6 jaar wil. 100 % zekerheid.
Gwen baalt. En is boos op me. Terecht misschien. Ik neemt het voor lief.

 

5 maart 2014
De dag van de MRI. Om half 9 is Gwen aan de beurt. We worden door een verpleegster opgehaald. Tot mijn verbazing en vreugde is het de verpleegster die ruim 6 jaar geleden de MRI bij Sjarlie deed. Dit keer zonder blauw vestje.
Herinneringen komen boven. Het is dezelfde kamer als 6 jaar geleden. Ik herinner me het versleten plekje bij het raamkozijn, waar de sleutels van de lockers gelegd worden. Het is iets meer versleten.
Het is raar vertrouwd.
De verpleegster krijgt de nerveuze Gwen in de scan.
Na een aantal scans zijn we klaar.
Ik vertel haar over Sjarlie. Dat het nu goed gaat.
Met een vrolijke “tot ziens” nemen we afscheid.
Opgelucht lopen we naar de auto.
Opgelucht en blij ben ik. Het is net of ik weer een stukje heb kunnen afsluiten.

Contact

Marieke Smit

025-2219198
06-36487816

© 2012 eigendom van Marieke Smit

Mogelijk gemaakt door Webnode