Nog nooit ben ik bezig geweest met goede voornemens. Om de simpele redenen dat ik het onzin vind om daar alleen rond oud en nieuw mee bezig te zijn. De meeste goede voornemens zijn binnen een week gesneuveld.
Toch heb ik ineens besloten dit jaar goede voornemens te hebben. Maar ik plak er wel een tijdsplan aan vast.
Mijn eerste goede voornemen is belangrijk voor mijn eigen mentale welzijn. Ik laat mijn geluk niet meer afhangen aan het feit of ik een baan heb of niet. Ik zit nu precies 2 jaar thuis en ik ben er 2 jaar verdrietig van.
Ik weet wat ik waard ben. Ik heb 25 jaar goed werk geleverd, dat potentiele werkgevers dat niet zien is hun gemis, niet de mijne.
Mijn tweede goede voornemen is om beter te worden. Daar komt dat tijdsplan om de hoek kijken.
Want ik kan op zijn vroegst maandag beginnen met de medicijnen voor reuma. En er is me al verteld dat er pas na 6-8 weken resultaat is.
Mijn laatste goede voornemen is om meer te bewegen. Dat is beter voor mijn reuma. Maar daar komt weer dat tijdsplan om de hoek kijken want dat meer bewegen zal pas gaan als de reuma wat meer op de achtergrond is verdwenen. Dus daar wacht ik zo'n 6-8 weken mee.
Maar eerst draai ik me nog even lekker om in mijn bedje en neem een borrel, nu het nog kan. Want met de reumamedicijnen zal ik ook minder moeten gaan drinken.
Geen voornemen maar een eis.