BasketbAli

Vorige week kreeg ik via een vriendin een mailtje van de moeder van Ali.
Ali heb ik eerder dit jaar ontmoet toen hij op het basketbaltoernooi van "mijn kluppie" kwam, met zijn rolstoel en met zijn coach. Om meer aandacht en respect te kweken voor kinderen die leven en sporten in een rolstoel heeft mijn kluppie een extra element in het toernooi gevoegd. Ali, een echte rolstoelbasketballer, komt met zijn coach langs om de lopende kids een rolstoelbasketbalclinic te geven. Ook geven ze een demonstratiewedstrijd. Ali met zijn team tegen vaders en  sportdocenten in het andere team. De rolstoelers dwingen veel respect af bij de anderen. De sportdocenten klagen al gauw over spierpijn in de armen en over blaren. 
Maar goed, ik dwaal af. Ali's moeder had groot nieuws. Ali is door de NBB gescout voor het Europees Kampioenschap Rolstoelbasketbal in 2017 in Italië. Dit is inderdaad groot nieuws.
Omdat Ali's mam wist dat ik rondom het toernooi artikelen had geschreven voor de lokale krantjes vroeg ze of ik een stukje wilde schrijven. Over Ali. Want dit is wereldnieuws. Of in ieder geval Sassenheims nieuws.
Natuurlijk wil ik dat. Ali is een leuke jongen en ik vind hem rete stoer. Natuurlijk wil ik proberen om Ali in de schijnwerpers te zetten.
Ik bel Ali's moeder en we maken een afspraak. Vandaag ben ik op bezoek geweest bij Ali thuis.
Als ik aanbel doet Ali open. Een paar stralende ogen kijken me aan. Als ik 12 was geweest was ik meteen verliefd op hem geworden. Hij ziet er blij en gelukkig uit. We gaan aan tafel zitten en Ali vertelt. Ik vraag hem alles wat ik wil weten. En Ali vertelt. Dat hij begin 2015 begonnen is met basketballen.
Hoe hij gescout is, hoe hij op donderdag en vrijdag naar Papendal gaat om te trainen. Hij vertelt over de kleding die hij gaat krijgen, dat hij de jongste deelnemer is van het Nederlands team, wellicht van het hele toernooi.
Hij legt uit wat hoe het werkt met "zijn" punten en de handicap. En dan bedoel ik niet de handicap van zijn benen maar de handicap zoals we die bij golfers kennen. De sporters krijgen een indicatie van de mate waarin ze beperkingen hebben. Ali scoort laag. Dat is goed, want er mag in het veld (gelooft Ali) maximaal 15 punten staan. Ingewikkeld allemaal. 
Aan het eind vraag ik of Ali al vanaf zijn geboorte verlamd is. "Ik ben helemaal niet verlamd, ik mis alleen wat spieren en gewrichten in mijn benen en heb weinig kracht in mijn linkerarm.
Mijn laatste vraag:"Wat is na het EK 2017 je grote droom?" beantwoord Ali snel met "Tokio natuurlijk!"
Nu rest mij nog één ding. Een krantenbericht te schrijven over mijn nieuwe held Ali. Want wat ben ik trots op hem!

Contact

Marieke Smit

025-2219198
06-36487816

© 2012 eigendom van Marieke Smit

Mogelijk gemaakt door Webnode