Puberdochtersoom
Gister was hij bij ons,
puberdochtersoom.
Ik zag zijn grijze haren
en dacht terug aan de tijd
dat hij er een paar extra kreeg.
7 februari 2008.
We hadden net gehoord dat
17 jaar een hersentumor had.
Ik belde in paniek mijn broer.
Een uur later was hij bij ons.
Regelde eten voor puberdochters.
Troostte Pubbie.
Hij belde zijn baas:
“Ik wil vrij, mijn zus en haar gezin,
hebben mij nu harder nodig.”
In de periode die volgde
was hij mijn chauffeur
was hij oppas van 15 jaar
regelde hij praktische dingen
zorgde dat ik at
en waakte ’s nachts op de intensive care
als ik sliep
en puberdochterspappa bij 15 jaar was.
Toen 17 jaar thuis was
raakte ik in bed door een hernia.
En weer was hij daar.
Hij paste zijn rooster aan
aan het revalidatieschema van mijn grote meid.
Hij bracht haar naar fysio, ergo, psycholoog.
en ging extra zwemmen met haar.
Door puberdochtersoom hebben wij
het kunnen redden deze periode.
Heel bijzonder en heel gewoon.
Hij is fantastisch, puberdochtersoom!