De laatste dag

De laatste dag
Het is onze laatste dag. Vanavond vliegen we terug. Ik besluit nog even naar Eretria te gaan. We hebben uiteindelijk nooit de berg beklommen om het kasteel te bezoeken.
Als ik met de auto bij een kruispunt sta komt een oude Griekse man op mij af lopen. Ik begroet hem: “Kali mera, ti kanis?” (Goedendag, hoe gaat het?) Een waterval van woorden valt over mij heen. Regelmatig eindigt de man zijn zin met: “Nè?” (Ja?) waarop ik dan overtuigend “Nè!” antwoord. Enthousiast ratelt hij door. Mijn hand wordt geschud. Hoewel ik amper Grieks spreek begrijp ik dat hij naar mijn naam vraagt. Hij wordt blij als ik vertel dat ik Marieke heet. “Aha, Marieke, Maria!” en hij wijst naar de hemel. Hij heet Dimitros. Dimitros Christos.
Hij vraagt hoe oud ik ben.
Hij vraagt hoe ik zijn eiland vind.
“Kala!”
Ik vraag hem de weg naar het kasteel. “Poe ine kastelli?”
Hij wijst me de weg. Vertelt me dat het uitzicht daarboven over Eretria prachtig is.
We nemen afscheid. Met een stevige handdruk. En een aai over mijn schouder.
Eenmaal boven geniet ik inderdaad van het prachtige uitzicht. De geur van tijm die mijn neus binnen sluipt. En ik vergeet foto’s te nemen……

Terug bij ons huisje neem ik nog een laatste duik in het zwembad. Terwijl ik dobber hoor ik op de achtergrond mijn dochter met de katjes spelen. Ik hoor de mussenfamilie kwetteren en het geluid van de eerste cycades.  Een vleugje venkel prikkelt mijn neus en ik droom over mijn volgende bezoek aan Evia.
Want die gaat er zeker komen!

 

Contact

Marieke Smit

025-2219198
06-36487816

© 2012 eigendom van Marieke Smit

Mogelijk gemaakt door Webnode