Pubbie stilte
Na een paar heerlijke weken op mijn geliefde Griekse eiland Evia was het weer mis met me.
Nee, niet reuma, psoriasas, de suikerziekte, astma of die klonterige bloedplaatjes zijn schuldig. Ditmaal is het mijn maag. Na 2 dagen thuis begon het: spugen, niet mijn hele maaginhoud maar vooral veel maagsap. Omdat ik de maandag die volgde toch naar de kno-arts moest voor die kriebel in de keel waar ik al maanden last van heb en het oorsuizen, nam ik bij haar ook het spuugverhaal mee.
Bij de kno-arts werd er al gauw een slangetje met camera via mijn neus door mijn strot geduwd. Brrr wat een rot onderzoek. Conclusie: een aft in de keel en ik maak veel te veel maagzuur aan, waarschijnlijk het gevolg van een van de medicijnen.
Advies: een andere bloeddrukpil (deze heeft bij 1 op de 10 mensen als bijverschijnsel een kriebel in de keel) en de maagbeschermer die ik al slik moet ik 2 x per dag gaan nemen. En halleluja, het hielp. Tegen de kriebel in mijn keel dan. Na 2 dagen was die eindelijk weg. De aft vertrok ook vanzelf. Ik kan weer nachten door slapen. Alleen jammer dat ik zo misselijk ben. Mij de lust om te eten steeds meer vergaat. Ik blijf spugen, soms complete maaginhoud, soms alleen maagsap. Ik val weer eens af en heb te weinig energie voor twitter, facebook of mijn reisgids.
Mijn activiteiten beperken zich tot boodschappen doen, een afwas en soms koken. Voor de rest slaap ik.
Tijd voor de huisarts. Ze luistert. Ze voelt. Drukt op mijn geïrriteerde maagkuilte. Ik moet maar een weekje gaviscon gaan slikken. Bij de apotheek krijg ik de keuze: pepermuntsmaak of anijssmaak. Aangezien ik gek ben op ouzo waar anijszaad in is verwerkt kies ik voor anijs. Thuis schut ik het flesje. Draai de dop open en laat 10 ml. van het roze goedje mijn mond in glijden ......... en dan ........ gatverdamme........welke idioot beweert dat dit naar anijs smaakt. Het heeft de chemische smaak van een fluoriserende roze verf!
Ik moet mijn mond spoelen en mijn lippen wassen. Elke keer verwacht ik dat ik spontaan over mijn nek ga. Dat gebeurt gelukkig niet. Zodra dit goedje in aanraking komt met maagzuur verandert het in een schuimlaag die zorg dat de maaginhoud niet meer de slokdarm in kan lopen. Meestal werkt het. Soms is mijn eten sterker dan welk chemisch goedje dan ook en baant zich een weg naar buiten, door de slokdarm dan, niet via de achteruitgang. Ondertussen blijf ik misselijk en heb weinig eetlust. Morgen moet deze jonge bejaarde weer naar de huisarts. Gelukkig is een bezoek aan haar altijd gezellig.
Nee, niet reuma, psoriasas, de suikerziekte, astma of die klonterige bloedplaatjes zijn schuldig. Ditmaal is het mijn maag. Na 2 dagen thuis begon het: spugen, niet mijn hele maaginhoud maar vooral veel maagsap. Omdat ik de maandag die volgde toch naar de kno-arts moest voor die kriebel in de keel waar ik al maanden last van heb en het oorsuizen, nam ik bij haar ook het spuugverhaal mee.
Bij de kno-arts werd er al gauw een slangetje met camera via mijn neus door mijn strot geduwd. Brrr wat een rot onderzoek. Conclusie: een aft in de keel en ik maak veel te veel maagzuur aan, waarschijnlijk het gevolg van een van de medicijnen.
Advies: een andere bloeddrukpil (deze heeft bij 1 op de 10 mensen als bijverschijnsel een kriebel in de keel) en de maagbeschermer die ik al slik moet ik 2 x per dag gaan nemen. En halleluja, het hielp. Tegen de kriebel in mijn keel dan. Na 2 dagen was die eindelijk weg. De aft vertrok ook vanzelf. Ik kan weer nachten door slapen. Alleen jammer dat ik zo misselijk ben. Mij de lust om te eten steeds meer vergaat. Ik blijf spugen, soms complete maaginhoud, soms alleen maagsap. Ik val weer eens af en heb te weinig energie voor twitter, facebook of mijn reisgids.
Mijn activiteiten beperken zich tot boodschappen doen, een afwas en soms koken. Voor de rest slaap ik.
Tijd voor de huisarts. Ze luistert. Ze voelt. Drukt op mijn geïrriteerde maagkuilte. Ik moet maar een weekje gaviscon gaan slikken. Bij de apotheek krijg ik de keuze: pepermuntsmaak of anijssmaak. Aangezien ik gek ben op ouzo waar anijszaad in is verwerkt kies ik voor anijs. Thuis schut ik het flesje. Draai de dop open en laat 10 ml. van het roze goedje mijn mond in glijden ......... en dan ........ gatverdamme........welke idioot beweert dat dit naar anijs smaakt. Het heeft de chemische smaak van een fluoriserende roze verf!
Ik moet mijn mond spoelen en mijn lippen wassen. Elke keer verwacht ik dat ik spontaan over mijn nek ga. Dat gebeurt gelukkig niet. Zodra dit goedje in aanraking komt met maagzuur verandert het in een schuimlaag die zorg dat de maaginhoud niet meer de slokdarm in kan lopen. Meestal werkt het. Soms is mijn eten sterker dan welk chemisch goedje dan ook en baant zich een weg naar buiten, door de slokdarm dan, niet via de achteruitgang. Ondertussen blijf ik misselijk en heb weinig eetlust. Morgen moet deze jonge bejaarde weer naar de huisarts. Gelukkig is een bezoek aan haar altijd gezellig.
Onderwerp: Pubbie stilte
Geen commentaar gevonden.