Recht op bescherming
Jij was nog niet eens 2.
Ik was net 24.
Hoofd van de peuterspeelzaal
waar jij speelde.
Bijna 22 jaar geleden.
Nog niet zo ervaren.
Ik verschoonde je.
Uit je luier kwamen luchten
die niet bij je leeftijd hoorden.
En terwijl ik je verschoonde zei je:
“Au pappa, au. Kut, kut.”
Deze zin
raak ik van mijn leven niet meer kwijt.
Je familie
bevond zich in het criminele circuit.
Even aanspreken
of melden bij de kinderbescherming
was op dat moment geen optie.
Jij werd steeds ongelukkiger.
En op de speelzaal gaf ik je
al mijn liefde.
Na veel overleg met de vertrouwensarts
gingen we in gesprek met je ouders.
Nog niet alles benoemen,
maar vertrouwen kweken
en laten weten dat we zorg hebben om jou.
Opeens was je weg.
Ik heb je nooit meer gezien.
En toen 4 jaar later
was jouw mama daar
bij mij op de peuterspeelzaal.
Om te vertellen dat ze samen met jou
was gevlucht.
Ze vroeg me of ik het wist, van het misbruik.
Ik knikte ja.
Ze zei: ”Dus daarom knokte je zo voor mijn kind.”
Ik kreeg een knuffel.
Ondanks dat ik niet meer heb kunnen voorkomen.
Toch werd ik heel verdrietig.
Want het was niet jou papa,
maar jouw oom
die fout was.
Ik heb hiervan veel geleerd.
Als ik nu twijfel,
vertel ik het de ouders
en doe een melding bij
meldpunt kindermishandeling,
want zij kunnen proberen te voorkomen
dat een kind nog een keer wordt misbruikt.
En als iedereen die een kind ziet veranderen
ongelukkiger ziet worden
stiller ziet worden
bleker ziet worden
toch even belt
kan meer leed voorkomen worden.
Ieder kind
heeft recht op bescherming!
Onderwerp: Recht op bescherming
Onderwerp: zomaar
indrukwekkend
Reageer