Goodbye Holland, Hello Evia
Nog 1,5 dag en ik ga naar mijn geliefde Evia.
De reistas van schoonzoon to be slingert hier al door de huiskamer. De laatste spullen zijn aangeschaft en ik moet godzijdank nog maar één rok strijken en wat zakdoeken.
Het wordt spannend want mijn reisgids over Evia is nog niet binnen en die hoop ik toch wel te hebben om in te kunnen krabbelen tijdens onze ontdekkingstocht. Anders kan manlief morgen op het laatste moment de boel nog even op zijn werk printen.
Overal staan spullen, aan de deuren hangen jurken en blouses. Het meest spannende wordt het inpakken. Normaal zorgden wij dat al de spullen die ieder mee wilde op de een na laatste dag op de eettafel lagen. Manlief en ik zorgden dat alle medicijnen en algemene spullen op tafel lagen en op het moment suprême, het moment dat de koffers door manlief ingepakt werden, vluchtte het vrouwelijke deel van ons huishouden. Want op dat moment vlogen de vloeken, de scheldwoorden en het gemopper door de huiskamer.
Alle spullen worden gepast en gemeten, sokken en onderbroeken worden in flippers gepropt, er wordt ingepakt en weer uitgepakt. De koffers worden elke keer opnieuw gewogen, net zolang totdat alle koffers binnen het maximale gewicht blijven en alles ingepakt is. En dan ook nog zo dat in elke koffer minimaal een setje kleren van elke vakantieganger past. Want stel je voor dat je een koffer kwijtraakt tijdens de reis, zo heeft iedereen nog schone kleren.
Tot slot de medicijnen, ook die worden verdeeld, zodat niet alle medicijnen in juist die koffer zit, die kwijtraakt.
Dit jaar gaat het anders, mijn oudste en ik moeten de koffers inpakken. Een grote en 2 koffertjes voor de handbagage. Mochten wij nog spullen over hebben dan is de oplossing binnen handbereik. Schoonzoon to be heeft nog ruimte over in zijn tas. Dus als bij de douane zijn tas gecontroleerd wordt vindt de douna tussen de spijkerbroeken en andere saaie donkere kleren gewoon een paar vrolijke stringetjes. Ach, ze kijken toch nergens meer vreemd van op.
Dit jaar gaat alles anders. Ik ga er ook helemaal vanuit dat wij op vakantie minstens 100 keer zeggen: ”Shit, vergeten,” en moeten bekennen dat manlief toch het beste is met koffers inpakken. Maar ehh, dat gaan we niet tegen hem zelf zeggen natuurlijk.