Akkefietje
Een akkefietje op twit,
het was nog mijn eigen schuld ook,
heeft mij gedwongen
tot nadenken
tot overdenken
tot peinzen.
Over mijzelf.
Over jullie.
Over twit.
Over de leuke dingen op twit.
Over de stomme dingen op twit.
De akkefietjes.
De rants.
De fitties.
De heksenjachten.
Ik wil niet degene zijn
die akkefietjes start
die een rant start
die een fittie start
die een heksenjacht start.
Door mijn sociale kant
hoor ik heel veel
over jullie verdriet
over jullie ruzies
over jullie liefdes.
En op een gegeven moment
doet dat ook wat met mij.
Ik zal moeten leren
dat los te laten
daar afstand van te nemen.
Want het vreet energie.
Dus nou heb ik een break.
Een twitterbreak.
Alleen komen nu via verschillende wegen
Verschillende vragen bij mij aan.
Waar ben je Pub?
Wat is er Pub?
Gaat het goed met je Pub?
Ja lieverds,
Het gaat goed.
Ja lieverds,
Ik denk na.
Ja lieverds,
Ik heb gewoon vakantie.
Twittervakantie.
Maar ik kom terug.
Uitgerust.
Vernieuwd.
En met een minder scherpe pen.