Verdrietige ogen
Gister ging jij me volgen.
Een nieuwe volger,
maar toch ook weer niet.
Ik kon je al van mijn vorig account.
En ik heb je al
op dit account.
Want net zoals zoveel tweeps
heb jij twee accounts.
Een account
voor de persoon
die iedereen verwacht van jou.
Een account
voor de persoon
die jij werkelijk bent.
In DM praten we.
Jij vertelt wie je bent.
Ik ben verbaasd.
Klik je ava aan.
Bekijk je foto.
Ik bekijk wel 10 keer je foto.
Ik zie een pachtige vrouw.
Mooie ogen.
Dan zoom ik in op de ogen
en ineens zie ik het.
Intens verdriet.
Het grijpt me naar de keel.
Zoveel pijn in de ogen.
Ik slik
en ik hoop
dat de volgende keer dat ik je ava aanklik
en prachtige man zie
met stralende ogen.
Ondertussen ben ik trots,
trots omdat ik mee mag denken
en aan de zijkant mee mag kijken.
Want wat vind ik het ongelooflijk knap
hoe jij je weg bewandelt.