Gelukkig heb ik mijn humor nog

Vandaag had ik mijn tweede afspraak bij de reumatoloog. 
Sinds het overlijden van mijn vriendinnetje deze zomer heb ik veel pijnklachten in de gewrichten.
"Dat kan er ook nog wel bij," dacht ik toen.
Al sinds ik mij kan herinneren ben ik van mening dat mijn ouders mij verkeerd hebben afgebakken. Regelmatig werd ik uitgescholden voor VUURTOREN, met mijn rode haar en sproeten. Mijn ouders hebben echt een fout gemaakt in het productieproces.
In de pubertijd kwam daar astma bij, later hernia's en tot slot diabetus.
Nu komen daar reumatische klachten bij.

Artrose, is het eerste oordeel. Ik ga, na wat bloed ingeleverd te hebben weer naar huis met de belofte de diclofinac en ibuprofen in de vullisbak te gooien en aan de naproxen te gaan.
Thuis gekomen wacht ik braaf tot de eerste lading pijnstillers van de dag uitgewerkt zijn voordat ik me overgeef aan de naproxen.
Ik zet de verwarming extra hoog en duik mijn bed in. Mijn lijf was om 12.00 uur al uitgeput na de reis naar het Spaarneziekenhuis.

Ik doezel de middag door in bed.
Langzaam voel ik mijn lichaam ontspannen. Zou de naproxen al werken?
In mijn doezelen droom ik dat mijn energie weer terug komt. Dat ik weer kan wandelen, zwemmen, aandacht kan geven aan mijn stichting en een hoop andere dingen.

Als ik uitgedoezeld ben ga ik naar het toilet. Ik laat me zakken en ontdek dat de pot nog steeds zo verrekte laag staat. Als mijn knieen het niet meer verder redden zit er maar een ding op. Ik laat mij vallen richting riool.
De pot kreunt onder mijn gewicht. Ik doe een belofte aan mijn pot: als het binnen een week niet beter gaat koop ik een verhoogde bril. Zodat de pot niet elke keer zo'n klap op hoeft te vangen.

Gelukkig hebben mijn kinderen de leeftijd dat ze niet meer kunnen schermen met "kinderarbeid" als ze opdracht krijgen om boodschappen te doen of te koken.
"Ik kook wel," roept de jongste, "dan brandt het eten ten minste niet aan," nog even vals richting haar zus.

Mijn huisarts zei laatst tegen mij:"Jij raakt je gevoel voor humor ook nooit kwijt."
Tja, ik geloof toch dat ik liever bedeeld was met een goed afgebakken lijf en 5% minder humor.
Maar ja, ik heb het ook niet voor het zeggen......

Contact

Marieke Smit

025-2219198
06-36487816

© 2012 eigendom van Marieke Smit

Mogelijk gemaakt door Webnode