Examenstress, een na laatste deel

Woensdag 21 mei was voor beide kinderen de laatste examendag.
En dat was maar goed ook.
Om kwart voor 8 gaat mijn wekker.
Dan besef ik me meteen dat er iets niet klopt. Ik heb kind 2 nog niet horen rommelen. Haar examen begint zo en zij heeft altijd uren nodig voordat zij kan vertrekken. Ik spring mijn bed uit (voor zo ver ik dat kan) en sprint de 5 meter naar haar kamer. Door het lawaai dat ik maak bij binnenkomst schiet kind 2 wakker en omhoog, met haar mobiel in haar hand. "Shit, ik heb me verslapen." Ze blijkt, nadat haar wekker ging, even op haar mobiel een spelletje te hebben willen spelen om wakker te worden. Alleen viel ze direct weer in slaap om één uur later door mij gewekt te worden. Voor haar doen in een sneltreinvaart kleedt kind 2 zich aan, rommelt met lenzen en make-up en dat waarmee een puber nog meer haar tjid kan verdoen.
Door de haast vergeet ze zenuwachtig te zijn. Mamma maakt fles drinken en bakje druiven klaar voor tijdens het examen en springt ook in de kleren en kan weer als mammataxi aan de gang. Op naar examen aardrijkskunde.
Op tijd komt ze aan.
Na ruim een uur is ze al klaar. Hoe het ging? Makkeliekakkelie.


's Middags is kind 1 aan de beurt. Vanwege het dreigende weer rijdt mammataxi weer.
Ze kan lekker rustig aan doen nu. Tegen enen vertrekken we voor haar biologie-examen dat om half 2 begint.
Ze ziet er een beetje tegen op want ze moest best wel veel leren. Of het in het koppie is blijven hangen en of ze alle info weer tijdig uit haar koppie kan halen is altijd weer spannend.
Op het moment dat we op de laatste rotonde van het dorp rijden zegt ze:"Shit, mijn binas vergeten."
En een paar seconden later:"Och, misschien hebben ze deze op school wel."
Dat "misschien" zit mij niet lekker, ik heb geen zin om de hele middag in de rats te zitten en keer om. Hoppa, binas halen en dan maar wat harder rijden.
Op tijd lever ik haar op school af. Op de parkeerplaats staat een auto met een andere HAVO-leerling te huilen. Aan de vader die bij haar zit de mooie taak om haar te kalmeren. We zien nog wat meer vrijwillige ouder-taxi's staan. Kennelijk is het spannend.
Bijna 2 uur later word ik gebeld om haar op te halen. Ze stapt in de auto en zegt:"Zo, die vond ik best wel makkelijk."

En met deze woorden hoop ik dat wij examenstress 2014 kunnen afsluiten.

Contact

Marieke Smit

025-2219198
06-36487816

© 2012 eigendom van Marieke Smit

Mogelijk gemaakt door Webnode