Wat een zoektocht
Een tijdje geleden schreef ik een column "Een droom die uitkomt" over mijn terugkeer naar het Griekse eiland Evia.
Het is mijn doel om mijn reisgids dan af te maken.
Ondertussen ben ik wel druk bezig met mijn reisgids. Ik kan steeds meer informatie terugvinden op het wereld wijde web. Maar nog lang niet alles. In Griekenland is het helemaal niet gebruikelijk dat een museum bijvoorbeeld, hoe klein of groot dan ook, een eigen website heeft. Maar ik wil mijn reisgids compleet hebben, dus ik ben op zoek naar openingstijden van musea en opgravingen. Naar straatnamen. Naar prijzen.
Inmiddels hebben die zoektochten op het wereld wijde web mijn laatste rode haren omgetoverd in een van de tinten grijs.
Ik realiseer me dat wij in Nederland veel gebruik maken van het internet. Maar we hebben ook overal bereik.
Het zit ook een beetje in onze cultuur om alles tot in de puntjes geregeld te hebben.
Als wij een dag naar de dierentuin gaan zoeken we de openingstijden op voordat we vertrekken, steeds vaker hebben we ons toegangskaartje al via het internet aangeschaft en we weten precies hoe laat alle treinen en bussen gaan.
Op onze telefoon hebben we ook nog een app die we kunnen raadplegen mocht er onderweg iets anders verlopen dan gepland.
Het is mijn doel om mijn reisgids dan af te maken.
Ondertussen ben ik wel druk bezig met mijn reisgids. Ik kan steeds meer informatie terugvinden op het wereld wijde web. Maar nog lang niet alles. In Griekenland is het helemaal niet gebruikelijk dat een museum bijvoorbeeld, hoe klein of groot dan ook, een eigen website heeft. Maar ik wil mijn reisgids compleet hebben, dus ik ben op zoek naar openingstijden van musea en opgravingen. Naar straatnamen. Naar prijzen.
Inmiddels hebben die zoektochten op het wereld wijde web mijn laatste rode haren omgetoverd in een van de tinten grijs.
Ik realiseer me dat wij in Nederland veel gebruik maken van het internet. Maar we hebben ook overal bereik.
Het zit ook een beetje in onze cultuur om alles tot in de puntjes geregeld te hebben.
Als wij een dag naar de dierentuin gaan zoeken we de openingstijden op voordat we vertrekken, steeds vaker hebben we ons toegangskaartje al via het internet aangeschaft en we weten precies hoe laat alle treinen en bussen gaan.
Op onze telefoon hebben we ook nog een app die we kunnen raadplegen mocht er onderweg iets anders verlopen dan gepland.
In Griekenland kan je veel dingen niet tot in de puntjes regelen. Winkeleigenaren houden zich niet aan de openingstijden die op de deur staan, restaurants verkopen niet wat er op de menukaart staat. Het hoort allemaal een beetje bij de cultuur.
De Grieken maken zich er ook niet druk om als het museum per ongeluk dicht is. Ze doen niet moeilijk als ze een half uur moeten wachten bij de bank. Siga, siga (rustig aan) is hun motto. Het is vaak ook te warm om druk te doen.
Het enige waar de gemiddelde Griek zich druk om maakt is de politiek. Het liefst met een frappe of een ouzo erbij. Dan hoor je ze discusseren en het lijkt erop dat de wereld vergaat. Niets is minder waar. De politieke discussies, ook dat is de cultuur.
Maar je druk maken omdat een winkel of museum niet open is, omdat de bus een kwartier later komt dan gepland, een trein wat later laten vertrekken omdat een idiote tourist genaamd Pubbie op het laatste moment nog koekjes en water wil halen, dat vinden zij onnodig. De trein vertrekt gewoon 5 minuten later, het museum komt een andere keer wel.
Het is een van de dingen waarom ik van het Griekse leven houd, het onthaasten en niet druk maken.
Echt, 3 weken per jaar vind ik het heerlijk. Maar nu even niet. Ik wil mijn reisgids netjes en volledig maken. En dat lukt niet. gek word ik ervan. Knettergek.
De Grieken maken zich er ook niet druk om als het museum per ongeluk dicht is. Ze doen niet moeilijk als ze een half uur moeten wachten bij de bank. Siga, siga (rustig aan) is hun motto. Het is vaak ook te warm om druk te doen.
Het enige waar de gemiddelde Griek zich druk om maakt is de politiek. Het liefst met een frappe of een ouzo erbij. Dan hoor je ze discusseren en het lijkt erop dat de wereld vergaat. Niets is minder waar. De politieke discussies, ook dat is de cultuur.
Maar je druk maken omdat een winkel of museum niet open is, omdat de bus een kwartier later komt dan gepland, een trein wat later laten vertrekken omdat een idiote tourist genaamd Pubbie op het laatste moment nog koekjes en water wil halen, dat vinden zij onnodig. De trein vertrekt gewoon 5 minuten later, het museum komt een andere keer wel.
Het is een van de dingen waarom ik van het Griekse leven houd, het onthaasten en niet druk maken.
Echt, 3 weken per jaar vind ik het heerlijk. Maar nu even niet. Ik wil mijn reisgids netjes en volledig maken. En dat lukt niet. gek word ik ervan. Knettergek.