Een dag met een zilveren randje
Vandaag was een dag met een zilveren randje. Waarom zilver als ik 's avonds kapot moe in bed lig omdat ik mijn grenzen weer eens heb overschreden? Voor de tweede dag op rij notabene?
Gisteren heb ik een heerlijke dag in de Apenheul gehad. Vanmorgen werd ik gebrokken wakker. Na 2 x 3,5 kilometer fietsen, voor het eerst sinds een jaar zulke "lange" afstanden en veel gewandel had ik natuurlijk een rustdag moeten hebben. Maar het een was al gepland toen het andere erbij kwam. En kiezen is niet mijn ding.
Dus reisde ik af naar Hillegom. Manlief had voor zijn werk de auto nodig, dus ik ging met trein en fiets. 12 kilometer fietsen is voor dit meisje nog te ver. Terwijl ik in de trein het kaartje voor de fiets lees zie ik het ineens staan: "Alleen geldig tussen 9.00 en 16.00 uur en op zon en feestdagen de hele dag." ((hard scheldwoord van vrouwelijk geslacht)).... Ik besluit me op dat moment niet te druk te maken. Eerst de workshop Silver Clay bij Edith van Leeuwen volgen. Ik word hartelijk ontvangen door Edith. Eerst even voorstellen aan de andere kandidaat en alle werkstukken in de vitrines bewonderen. Ondertussen krijgen we uitleg over haar atelier en zilverkleien in het bijzonder. Na meer uitleg gaan we aan de gang. Ik wist al dat ik een hanger voor mijn schoonmoeder wil maken. Schoonpapa wordt eind van de maand 80. Het probleem bij mensen van 80 is dat je nooit weet wat je moet geven. Datzelfde probleem heeft schoonpapa ook met de kerst en haar verjaardag. Dus wat geef ik hem? Een prachtige, door mij gemaakte ketting van zilver, die hij aan mijn schoonmama kan geven als hij een cadeau voor haar zoekt. Snappen jullie mijn gedachtenkronkels nog? Ik niet maar ik moet een mooie smoes verzinnen om dit aan haar te geven.
Gisteren heb ik een heerlijke dag in de Apenheul gehad. Vanmorgen werd ik gebrokken wakker. Na 2 x 3,5 kilometer fietsen, voor het eerst sinds een jaar zulke "lange" afstanden en veel gewandel had ik natuurlijk een rustdag moeten hebben. Maar het een was al gepland toen het andere erbij kwam. En kiezen is niet mijn ding.
Dus reisde ik af naar Hillegom. Manlief had voor zijn werk de auto nodig, dus ik ging met trein en fiets. 12 kilometer fietsen is voor dit meisje nog te ver. Terwijl ik in de trein het kaartje voor de fiets lees zie ik het ineens staan: "Alleen geldig tussen 9.00 en 16.00 uur en op zon en feestdagen de hele dag." ((hard scheldwoord van vrouwelijk geslacht)).... Ik besluit me op dat moment niet te druk te maken. Eerst de workshop Silver Clay bij Edith van Leeuwen volgen. Ik word hartelijk ontvangen door Edith. Eerst even voorstellen aan de andere kandidaat en alle werkstukken in de vitrines bewonderen. Ondertussen krijgen we uitleg over haar atelier en zilverkleien in het bijzonder. Na meer uitleg gaan we aan de gang. Ik wist al dat ik een hanger voor mijn schoonmoeder wil maken. Schoonpapa wordt eind van de maand 80. Het probleem bij mensen van 80 is dat je nooit weet wat je moet geven. Datzelfde probleem heeft schoonpapa ook met de kerst en haar verjaardag. Dus wat geef ik hem? Een prachtige, door mij gemaakte ketting van zilver, die hij aan mijn schoonmama kan geven als hij een cadeau voor haar zoekt. Snappen jullie mijn gedachtenkronkels nog? Ik niet maar ik moet een mooie smoes verzinnen om dit aan haar te geven.
Tijdens een gezellige middag met ontroerende, lieve en grappige gesprekjes in een prachtige omgeving maak ik een prachtige (vind ik zelf) hanger voor mijn schoonmama en een kleintje voor mij zelf. Heerlijk ontspannen en dan met zoveel moois naar huis gaan.
Nadat mijn hangers klaar zijn staat mij de volgende uitdaging te wachten.
Thuis zien te komen. Er staat nog 30 graden op de thermometer. Gelukkig is er weinig wind. Ik geef mij over aan mijn fiets. Ik rij de 12 kilometer naar huis. Met een keer een kleine pauze en een stop bij Nederlandse grootste kruidenier die ook op de kleintjes let.
Als ik uitgeput thuis komt reageert dochterlief woedend op haar vader. "Waarom had mama de auto niet?" Ik moet haar kalmeren. Werk gaat voor plezier. Ik kan eindelijk instorten. Dat doe ik dan ook. Dochterlief zorgt dat ik te eten krijg. Daarna slaap ik een tijd. Alleen "moet" ik telkens naar mijn mooie kettingen kijken. Ik ben nog steeds kapot. Ondanks dat is het een dag met een zilveren randje. Die evenveel waard is als een dag met een gouden randje..........
Nadat mijn hangers klaar zijn staat mij de volgende uitdaging te wachten.
Thuis zien te komen. Er staat nog 30 graden op de thermometer. Gelukkig is er weinig wind. Ik geef mij over aan mijn fiets. Ik rij de 12 kilometer naar huis. Met een keer een kleine pauze en een stop bij Nederlandse grootste kruidenier die ook op de kleintjes let.
Als ik uitgeput thuis komt reageert dochterlief woedend op haar vader. "Waarom had mama de auto niet?" Ik moet haar kalmeren. Werk gaat voor plezier. Ik kan eindelijk instorten. Dat doe ik dan ook. Dochterlief zorgt dat ik te eten krijg. Daarna slaap ik een tijd. Alleen "moet" ik telkens naar mijn mooie kettingen kijken. Ik ben nog steeds kapot. Ondanks dat is het een dag met een zilveren randje. Die evenveel waard is als een dag met een gouden randje..........
