Tranen

Nog 5 dagen.
Nog 5 dagen
bij mijn geliefde kinderen.
Nog 5 dagen
bij mijn geliefde leidsters.
Nog 5 dagen
op mijn geliefde werk.
Voor de laatste keer
een memo maken.
Voor de laatste keer
uren indienen.
Nog een laatste keer.
En bij elke laatste keer
komt er een traan bij
op mijn gezicht.
Tot er een spoor van tranen,
van mijn gezicht drupt
en een plas vormt
bij mijn stil liggende handen.
Herinneringen
komen en gaan.
De dag van de leidsters.
Het vertrek van de mooiste leidster van allemaal.
Het overlijdensbericht van mijn vader,
ik zat toen nog maar net hier.
De adoptie
van het mooiste kind
van de hele wereld.
Ik weet dat mijn tijd weer zal komen
op een net zo fijne plek als hier.
Maar nu heb ik het even moeilijk.
 

Ik pak een zakdoek en droog mijn tranen.
En ik ga weer wat doen....
voor de laatste keer.