Favorieten, retweeten en meer.....

Vandaag
werd een tweet
van mij gefavoriet.
Gisteren
werd een blog
van mij geretweet.
Vaak ben ik verbaasd
over de favorieten
en de retweeten.
Want dan zijn het voor mij
de meest gewone dingen.
Even sterkte wensen,
een felicitatie sturen,
een hart onder de riem steken.
Dat hoort erbij
in een normaal menselijk contact.
Maar juist door die favoriets
maar juist door de retweets
vermoed ik dat het niet normaal is
en we er lang nog niet zijn.
Niet in ons kikkerland.
Niet in twitterland.

En dan voel ik me al schuldig
als ik een verjaardag vergeet.
En dan voel ik me al schuldig
als ik een operatie vergeet.
Omdat ik weet
dat die kleine dingen in het leven,
een mention met sterkte.
een mention met hoera.
een mention met ik denk aan jou.
een mention met een twitterknuff.
Dat die mentions
soms net het verschil kunnen maken.

Zo heerlijk vind ik het ook
om mijn blijdschap
te kunnen delen.
Dan hoop ik dat jullie
een straaltje blijdschap
kunnen meepikken.
En dan geniet ik oprecht
van al jullie reacties.
Ook al heb je mij nog nooit gezien.
Ook al ken je me niet.
Het doet me wel wat.

Misschien kunnen we
Met elkaar
wat meer betekenen
voor elkaar.
Zou leuk zijn toch?