Zo maar een hoofdstuk

Dag 6
Onze tocht leidt ons vandaag naar Petries*. Volgens geruchten begint hier een mooie wandeling die ons langs water naar het strand van Stomio moet leiden. Eenmaal aangekomen verwisselen we onze teen-slippers voor wandelschoenen en gaan op pad. Al gauw vinden we de start van de wandeling: daar waar het water uit de berg stroomt moeten we het pad volgen. We dalen af en moeten meteen behoorlijk klauteren, springen van steen naar steen , lopen soms door modder en struiken.  Opeens staan we midden in de bergen op iemands land. Ik herken pruimen en perenbomen. We zijn de bewegwijzering kwijt geraakt. Dat betekent dus ook de weg. We proberen alle mogelijkheden naar beneden maar alles loopt dood. We besluiten terug te gaan.
Opeens ontdekt onze dochter, tussen de bomen, vlak boven het stroompje naar beneden, een pijl aan. We klauteren 3 meter naar beneden en vervolgen onze weg langs, over en naast het stroompje, soms springend van steen naar steen. Een kikker schrikt zich het apelazarus van deze springende mensen en met een boze kwaak springt hij weg. Een krab verstopt zich snel.
Dan wordt het pad zo erg belemmerd dat we niet meer door kunnen. We besluiten terug naar boven te gaan en met de auto naar Stomio te rijden. Het naar boven wandelen is nog een stevige klauterpartij.
Als we uiteindelijk met de auto naar beneden rijden komen we hier en daar bewegwijzering tegen.
Beneden aangekomen zien we inderdaad een prachtige baai. Een kerkje op het strand, bomen die tot aan het strand komen en voor de nodige schaduw zorgen als het te warm is. Twee bootjes liggen te wachten op het strand. Aan het eind van het strand zien we riet. Heel veel riet. We wandelen naar het riet en zien dat we bij het einde van “ons” stroompje zijn gekomen. Het wordt bewoond door moerasschildpadden. Dat maakt weer een hoop goed.

Omdat het nog te vroeg is om te zwemmen besluiten we om naar Krieza*, een dorpje in de bergen, te gaan. Daar kunnen we lunchen. Voor €9 hebben we alle 3 een pita souvlaki met patat en tzaziki en wat te drinken en we lachen om de lage prijzen.

Na de lunch gaan we naar het meer van Dristos. Daar is onder andere een oud kasteel te bewonderen en de oude stad Dristos, een kerkje en een van de torens van Evia. Verder trekt het meer veel zeldzame vogels.
Als we in de buurt van het meer komen proberen we een asfaltweg te vinden naar het meer. Deze vinden we niet dus we pakken een boeren pad. Dat is geen aanrader als je geen terreinwagen hebt. Na kilometers door elkaar geklutst te zijn geven we het op en besluiten naar het strand te gaan. Via Aghios Apostelli* rijden we naar Chiromilos*, een paradijs op aarde. Een prachtige baai met helder water, witte kleine kiezels, 10 gratis bedjes met overkapping die voor schaduw zorgen.
Na het zwemmen lig ik op mijn handdoek, ik hoor het water tegen het strand slaan, vanuit het strandtentje hoor ik de zachte tonen van jazzmuziek.
Terwijl ik langzaam wegzak naar dromenland voel ik nog net hoe mijn mand met de platte kiezels van het strand een mozaïek op mijn rug maakt.

Een paar uur later gaan we weer terug naar huis.
En dan, op de weg van Krieza naar Aliveri, zie ik de asfaltweg naar het kasteel van Dristos.......